13 միտք Ալբեր Քամյուից

1. Սիրել` նշանակում է համաձայնվել ծերանալ մեկ ուրիշ մարդու հետ:

2. Մարդ իրեն միայնակ է զգում, երբ շրջապատված է վախկոտներով:

3. Առանց հուսալքության չի լինում սեր դեպի կյանքը:

4. Ազատ է միայն նա, ով կարող է իրեն թույլ տալ չստել:

5. Ազատությունն առաջին հերթին պարտավորություն է, և ոչ թե առավելություն:

6. Մարդը միակ արարածն է, ով չի ցանկանում լինել այն, ինչ ինքը կա:

7. Ճշմարտությունը լույսի պես կուրացնում է:

8. Անարդարության դեմ կամ պայքարում են, կամ համագործակցում:

9. Կարևոր հարց, որի պատասխանն արժե գտնել սեփական փորձով. կարելի է արդյոք լինել երջանիկ և միայնակ:

10. Չսիրված լինելն ուղղակի անհաջողություն է. չսիրել` ահա իսկական դժբախտությունը:

11. Եթե մարդկանց սպառվող խորը տխրությամբ ժպտում է երջանկությունը՝ նրանք այն չեն կարողանում թաքցնել: Նրանք ցատկում են երջանկության վրա՝ կարծես ցանկանում են այն փաթաթված ճզմել, և խանդի պատճառով խեղդել:

12. Կյանքի մեծագույն հարցն է` ինչպես ապրել մարդկանց մեջ:

13. Կյանքում ամեն մի րոպեն իր մեջ հրաշք և անսահման երիտասարդություն է պարունակում:

Տասը հրաշալի միտք Ավ. Իսահակյանից

1. Ճշմարտությունը ոտքով է գնում, սուտը՝ թևերով:

2. Մարդը ձգտում է նրան, ինչն անհնար է: Հետո սկսում է ողբալ, թե ինչո՞ւ է անհնարը՝ անհնար:

3. Կյանքի սափորը լիքն է աղի ջրով, որ ինչքան խմում ես, այնքան ավելի ծարավում, այրվելով խմում վերստին և զզվում, բայց բնավ չհագենում:

4. Կյանքն իր ծնած պահից գրավ է դրված մահի մոտ:

5. Վրեժը քաղցր բան է. թող բարոյախոսներն ինչ ուզում են՝ ասեն:

6. Միտքը մեռցնում է զգացմունքը:

Բայց երբեմն երկուսն եղբայրացած միմյանց հետ՝ տիեզերքն են գրկում:

7. Մարդ այնքան մեծ է, ինչքան որ նա ընդունակ է ուրիշներին սիրելու։

Երբ սիրում ես քո ընկերին, ավելի մեծ ես, քան եթե սիրես միայն քեզ՝ միայն քո ես-ը։

Երբ սիրում ես մի ամբողջ ժողովուրդ, ավելի մեծ ես, քան եթե սիրես միայն ընկերիդ։

Մարդկությունը սիրիր ― մարդկության չափ մեծ կլինես։

Տիեզերքը սիրիր ― տիեզերքի չափ մեծ կլինես։

8. Մարդ պետք է բնության մեջ ապրի, բնությունը զգա․․․

9. Զարմանալի հրաշք է հողը, հողի ուժը անսպառելի է․․․

Բնության մեջ մարդ իրեն բազմապատկված կզգա․․․

10. Մայրենի լեզվի բառերը մենք կը զգանք, կ՛ապրինք, իսկ օտար լեզուինը՝ կը հասկնանք, կը սորվինք և կը հիշենք:

Ավ. Իսահակյանի այս հրաշալի մտքերով Ֆեյսբուքի իր էջում կիսվել է Վիգեն Զարգարյանը: