Քննարկում՝ Հովիկ Աբրահամյանի աշխատասենյակում

ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանը և Աժ «ՀՅԴ» և »Ժառանգություն» խմբակցությունների ներկայացուցիչ-պատգամավորները քննարկում են խորհրդարանական արտահերթ նիստ անցկացնելու մասին հարցը: Խորհրդակցությունը կրկին անցկացվում է փակ դռների ետևում: «Ժառանգություն» խմբակցության ղեկավար Ռուբեն Հակոբյանն էլ քիչ առաջ լրագրողների հետ ճեպազրույցին նշեց, որ առայժմ համաձայնություն չկա այդ հարցում, քանի որ կան վիճելի կետեր: Հիշեցնենք, որ երեկ ԱԺ նախագահը մամուլի ասուլիսին հայտարարեց, թե իրենք պատրաստ են քննարկել արտահերթ նիստ անցկացնելու հարցը ողջամիտ առաջարկների շրջանակներում:

Իմ ընկերը լինելու համար մարդը պետք է նախևառաջ բարի լինի

Ընդհանրապես ընկերները տարբեր տեսակի են լինում։ Կյանքում հաճախ այնպես է ստացվում, որ ոչ միայն մենք ենք ընտրում ընկերներին, այլև մեզ են ընտրում։ Իսկ որոշ դեպքերում պարզապես իրավիճակն է ամեն ինչ որոշում։ Օրինակ, մանկության ընկերներին չեն ընտրում, ու հաճախ մարդիկ պահպանում են նրանց հետ հարաբերությունները երկար տարիներ՝ անկախ իրենց միջև հետագայում զանազան հանգամանքների բերումով առաջացած տարբերություններից։ Նման դեպքերում միասին անցկացրած մանկության հիշողություններն այնքան շատ են լինում, որ հաճախ այդքանն էլ բավական է լինում ընկերությունը շարունակելու համար, չնայած հաճախ ակնհայտ է լինում, որ տվյալ մարդիկ իրենց հետաքրքրություններով, հայացքներով ու մտածելակերպով արդեն բավականին հեռացել են միմյանցից:

Ինչ վերաբերում է արդեն քիչ թե շատ հասուն տարիքում ձեռք բերած ընկերներին, ապա վերջիններիս դեպքում շատ բան այլ է։ Քանի՜-քանի՜ ընկեր-ընկերուհիներ ենք ունեցել դպրոցական տարիքում, որոնց հետքն էլ չի մնացել այսօր։ Հաճախ իրարից անբաժան, այսպես ասած՝ «քիփ» ընկերուհիները դպրոցն ավարտելուն պես բառիս բուն իմաստով մոռանում են միմյանց գոյության մասին։ Ինչու՞։ Որովհետև դպրոցն ավարտելուց հետո հանկարծ պարզվում է, որ նրանց կապող միակ բանը դպրոցն էր։ Սա դպրոցական «ընկերության» տիպիկ օրինակ է, որը սակայն, նույն հաջողությամբ կարող է լինել նաև ավելի հասուն տարիքում՝ համապատասխանաբար բուհում կամ աշխատավայրում։ Նման դեպքերում մարդիկ չեն էլ իմանում, թե ինչու են ընկերություն անում այս կամ այն մարդու հետ, պարզապես այդպես է ստացվել, հանգամանքների բերումով։

Իմ ընկերը լինելու համար մարդը պետք է նախևառաջ բարի լինի, ազնիվ ու անշահախնդիր։ Պետք է հնարավորինս շատ ընդհանուր հետաքրքրություններ ունենանք, մարդը պետք է նաև հումորի զգացումից զուրկ չլինի, սահմանափակ չլինի, որպեսզի կարողանամ նրա հետ զրուցել տարբեր թեմաներով: Հետևաբար, կարելի է ասել, ցանկացած հետաքրքիր, բարի ու ազնիվ մարդ իմ պոտենցիալ ընկերն է։ Հոգեբանական մտերմիկ զրույցներն իմ կյանքում զգալի նշանակություն ունեն, ուստի ես չեմ կարող ընկեր համարել այն մարդկանց, որոնց հետ իմ շփումը սահմանափակվում է զուտ գործնական հարաբերություններով։ Դժբախտաբար, մարդիկ հաճախ են նման հարաբերությունները շփոթում ընկերության հետ:

Իսկ ինչ վերաբերում է այն ժամանակին, որն անհրաժեշտ է մարդուն ընկերդ համարելու կամ չհամարելու համար, ապա, կարծում եմ, դա էական չէ։ Երբեմն մարդու հետ ընդամենը մի հանդիպումն էլ բավական է լինում, որ նրան ընկերդ համարես։ Չեմ ասում, թե դա օրինաչափություն է, բայց այդպես էլ է պատահում։ 

Ընդհանրապես ինձ միշտ գրավում են ոչ ստանդարտ՝ ամբոխից տարբերվող մարդիկ, բայց նրանց միջից ես որպես ընկեր կուզենայի տեսնել նրանց, ովքեր հետաքրքիր լինելուց բացի, նաև լավ մարդ են:

Նախագահական ընտրությունները ավարտվեցին

Նախագահական ընտրությունները ավարտվեցին, շուտով կհրապարակվեն վերջնական արդյունքները: Սակայն արդեն հավաքած ձայների հարաբերկացությունից պարզ է` նախագահական ընտրություններում վերընտրվել է Սերժ Սարգսյանը: Ինչպես գիտենք ժողովրդավարական երկրներում ընտրությունները համարվում են ամենակարևոր քաղաքական իրադարձությունները: Սակայն այս ընտրությունների նկատմամբ քաղաքական ուժերի կողմից դեռ պահպանվում է, որոշակի իներտություն, մասնավորապես խոսքս վերաբերում է ՀՅԴ-ին, ՀԱԿ-ին և ԲՀԿ-ին: Նշեմք, որ այս ուժերը չմասնակցեցին նախագահական ընտրություններին իրենց թեկնածուով, ԲՀԿ-ն հայտարարեց, որ չի մասնակցում և չի սատարում, ՀԱԿ-ը, այսինքն` Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հայտարարեց իր չմասնակցելու մասին, ինչպես նաև լռությամբ անցկացրեցին իրենց համակիր ՀԱԿ անդամ կուսակցության ղեկավար Հրանտ Բագրատյանին սատարելու հանգամանքը, իսկ ՀՅԴ-ն հայտարարեց, որ չի մասնակցում բայց իր կողմնակիցներին հորդորեց քվեարկել ընդդիմդաիր թեկնածուներից որևէ մեկին: 

Այսօր արդեն ավարտվել են նախագահական ընտրությունները, այս ուժերը նույնիսկ հայտարարությամբ հանդես չեն եկել երկրում տեղի ունեցած քաղաքական կարևոր իրադարձության վերաբերյալ: Կարո՞ղ ենք ենթադրել, որ այս քաղաքական ուժերը ընտրությունների վերաբերյալ որևէ կարծիք չունեն, իսկ կարո՞ղ ենք ենթադրել, որ ոչ միայն կարծիք չունեն, այլ նաև հետաքրքրություն չունեն քաղաքական իրադարձության վերաբերյալ: Համարենք, որ հայտարարությունը ինչ-որ մի տեղ հետընտրական զարգացումների ատրիբուտ է, իսկ քվեարկության մասնակցության արհամարհանքն արդեն անընդունելի է: Քանի որ քվեարկությունը ոչ թե քաղաքական, այլ քաղաքացիական պարտավորություն է, որը չի իրացվում: Շատ երկրներում քվեարկության չմասնակցելը սանկցիավորված է օրենքով և ունի համապատասխան պատիժ` տուգանք:

Միապետություն ենք հիմա

Համաձայն նրա, որ Հայաստանը կոչված է Հանրապետություն, ըստ այդմ երկրի նախագահ պետք է ընտրվի ժողովրդի ընտրյալը, այսինքն այն մարդը, որին կնտրի ժողովուրդը, բայց ներկայիս իրավիճակը վերլուծելով գալիս եմ եզրահանգման, որ հեչ էլ Հանրապետություն չենք, կոպիտ ասած Միապետություն ենք հիմա, այսինքն իշխանությունը փոխանցվում է էլի կոպիտ ասած "ժառանգաբար", այսինքն նախկին նախագան, ինքն է որոշում, նորից վերընտրվի թե չէ, կամ թե ով պիտի փոխարինի իրեն...բա էսքան խոսում ենք ընտրակեղծիքներից և ընտրախախտումներից, է ինչի լուրջ չենք վերաբերվում...բոլորը, բացի ներկայիս իշխանավորներից, արծարծում են այս թեման, բայց մենակ ասելով չի է, եթե իրոք վստահ եք, որ նման բան կա, բա ուր մնաց Ձեր թասիբը? հելեք գնացեք Ձեր քվեին տեր կանգնեք, բոյկոտեք ու ամենակարևորը էն ա, որ ազգովի պիտի գլուխ բարձրացնենք, այլ ոչ թե ինչ-որ մի ստվար ակտիվ զանգված...նստած տներում, բողոքում բողոքում եք...ժամանակն է գլուխ բարձրացնել էս անարդարությունների դեմ, եթե ոչ, ուրեմն սուսուփուս նստեք տեղներդ...էս երկրին վախկոտ 'դուխովներ' պետք չեն ու քանի էտ հոգեբանությունը մեջներիցդ չեք հանել, միշտ էլ ականատես եք լինելու անարդարությանը.

Աշոտ Գիզիրյանը հրաժարականի դիմում է ներկայացրել

Հետընտրական կադրային զտումներն իշխանական ճամբարում ոնց որ թե մեկնարկել են։ Շիրակի մարզպետ Աշոտ Գիզիրյանը հրաժարականի դիմում է ներկայացրել, ինչը մեկնաբանում են որպես հետևանք նրա, որ հենց Շիրակը դարձավ այն միակ մարզը, որտեղ Սերժ Սարգսյանը պաշտոնապես պարտություն կրեց։ Մարզպետը չի հերքել այս տեղեկությունները` ասելով. «Պայմանավորվենք, երբ դիմումը հրապարակվի, կիմանաք: Առայժմ ոչ մի բան չկա»: Այս մասին հաղորդում է «Առաջին լրատվականը»։

Հարգելի՛ էպոսագետ, մտածի՛ր խոսելուց առաջ

Հետևելով ՀՀ նախագահի թեկնածու և իրեն Էպոսագետ հռչակած Վարդան Սեդրակյանի ելութներին, որպես պատմաբան ցավ եմ ապրում, որ նման մտածողության մարդը իր թեկնածությունն է առաջադրում ՀՀ նախագաի ընտություններում: Սեդրակյանի հայտարարություններն այն մասին, որ Հայաստանին է վերադարձնելու Նախիջևանը, իհարկե դեմագոգիայի ժանրից է, սակայն նրա հարցազրույցներում տեսնում եմ ավելի վտանգավոր միտումներ: Հայտարարելով այն մասին, որ ինքը նախագահ ընտրվելու դեպքում "Աստծու" օգնությամբ Հայաստանի և Ռուսատանի միջև Վրաստանի հաշվին ցամաքային կապ է ստեղծելու կարող է հակահայկական լուրջ խմորումներ առաջացնել մեր հարևան երկրում, ինչին, բնականաբար, կնապեստեն ադրբեջանցիները: Ուստի էպոսագետին խորհուրդ կտամ կշռադատված հայտարարություններ անել և մտածել խոսելուց առաջ:

պատմական գիտ. թեկնածու Գ. Մելքոնյան

Իսկ մեր չտեսնե՞րը

Ամերիկայի պրեզիդենտների ամենամեծ PR այն է որ նրանք ոչ մի բանով ցույց չեն տալիս որ իրենք տարբեր են հասարակ ամերիկացուց: Դա նրանց մոտ բնական է ստացվում որովհետև իրոք այս երկրում մարդիկ դասային հիերարխիային կարևորություն չեն տալիս: Կարևորը դու քեզանից որպես մարդ և մասնագետ ինչ ես ներկայացնում: Մնացած բոլորը երկրորդական բաներ են: Վերջերս ինտերնետում պտտվում էր աշխարհի ամենահարուստ ու ամենալխելոք մարդկանցից մեկի` GOOGLE-ի ստեղծող և սեփականատեր Սերգեյ Բրինի լուսանկարը կատարված մետրոյի կայարանում: Նայելով նրա հագուստ կապուստին, մետրոյում գտնվելու հանգամանքին և առանց որևէ թիկնապահի, իր համար ազատ ման գալուն չես էլ մտածի որ աշխարհի հզորներից մեկն է կողքիդ կանգնած:

Իսկ մեր չտեսնե՞րը:

Ու՞մ շահերից էր բխում Պարույր Հայրիկյանի վրա իրականացվաց մահափորձը

Այսօր` մահափորձի ենթարկված ԱԻՄ առաջնորդ Պարույր Հայրկյանը հանդիպեց լրագրողների հետ: Հանդիպման ընթացքում հայտարարեց, որ չի օգտվելու իր Սահմանադրական իրավունքից և չի դիմելու ՍԴ, ընտրությունները 15 օրով հետաձգելու պահանջով: 

Սակայն հետաքրքիր է իմանալ, թե ու՞մ շահերից էր բխում Պարույր Հայրիկյանի վրա իրականացվաց մահափորձը`

1. Քանի որ, Պարույր Հայրիկյանը չէր գտնվում նախագահի թեկնածուների "ֆավորիտների" շարքում, դա չէր կարող ներքաղաքական դրդապատճառ ունենալ:

2. Դա կարող էր բխել այլ ուժերի շահերից` հիմնականում արտաքին, որոնց ուղղակի "ձեռք" չի տալիս, որ ՀՀ-ում քաղաքական գործընթացները անցնեն առանց մեծ ցնցումների:

3. ԵՎ վերջապես, մահափորձը կարող էր լինել անձնական բնույթի, իսկ նախագահական ընտրությունները օգտագործվեց, որպես "հարմար" առիթ:

Հ.Գ. Մահափորձի հետևանքով տուժեց ՀՀ վարկանիշը և ինչ որ չափով "շահեց" հենց ինքը Պարույր Հայրիկյանը` գտնվելով ամբողջ երկրի ուշադրության կենտրոնում, և միաժամանակ ստացավ խոսքը լսելի դարձնելու հնարավորություն, ինչը օգտագործելով, նա արեց հայտարարություն. "Եթե հայ քաղաքական գործիչները մի կողմ դնեն իրենց ամբիցիաները, որևէ մեկի հետ դաշինք կազմելով` մենք կկարողանանք Հայաստանը դարձնել ամենաօրինակելի երկիրը", այսինքն` Հայրիկյանը ևս հասկացրեց արեց, որ իր ՍԴ չդիմելը ունի "գին", ինչը կարող է արտահայտվել ընտրություններից հետո որևէ պաշտոնի նշանակումով:

Մաղթում ենք շուտափույթ ապաքինում Պարույր Հայրիկյանին!!!

Ընդդիմադիր դաշտի դուխը վիրտուալ ա

Ընդդիմադիր դաշտի "դուխը" վիրտուալ ա ու էտ շատ ձեռնտու ա հենց իշխանությանը...ինքներդ Ձեզ հարց տված կաք, թե ինչից ա, որ էս սոցցանցերում ում մասին ինչ հայհոյանք, ինչ վիրավորանք ուզում գրում եք ու շատ դեպքերում տեղին, Ձեզ մի օր 'ակտիվիստներ ջան', չեկան ասեին, այ ջահել ջան, քեզ խելոք պահի, ''կտամ ծնոտդ կպոկեմ'' կամ էկել ստեղ վիրավորական ստատուսներ էս գրում, ''որ ինչ անես''? կամ էլ, ոմանց պատժամիջոցների համապատասխան 'ծեծեն, պատժեն' Ձեր կողմից արված քայլերի համար...չի եղել չէ? դե ինչի պիտի լինի որ, էս սոցցանցերը նպաստում են մարդու 'միջից' ինչ-որ չափով դուրս հանել էն բացասական էներգիան, որը կուտակվել ա անարդարության հողի հիման վրա...պատկերացրեք, եթե չլիներ ֆեյսբուքը ու հասարակության մի հոծ զանգված, էտ բացասական էներգիան չկարողանար ինչ-որ կերպ հեռացնել, ինչ կլիներ արյունքում? այո այո, ես էլ եմ տենց մտածում, կլինեին ցույցեր, միտինգներ և օրեցօր այդ մարդկանց քանակը կավելանար, քանզի շատերն են Հայաստանում հոգնել արդեն, նման ապրելակերպից...և արդյունքում, եթե իշխանությունները չզիջեին ինչ կլիներ?? այո այո, քաղաքացիական պատերազմ, որի հիմքում ընկած է հեղափոխությունը, իսկ ցանկացած երկրում, իշխանություններին ձեռք չի տալիս նման բոյկոտը...դրա համար էլ աչքները փակում են ամեն մի գրառման վրա, երևի սենց էլ ասում են.

"հա դե ջահել ա էլի, արյունը եռռում ա, թող մի բան ասի, գնա հանգիստ քնի, կարևորը բանը չհասնի դիվան բաշուն"...

Արա, բայց ով ինչ ուզում ա ասի, հալալ ա Լֆիկին

Արա, բայց ով ինչ ուզում ա ասի, հալալ ա Լֆիկին, մեկ ա, տղեն եթե մի բան մտքին դնում ա, մինչև վերջ գնում ա, անգամ եթե սաղ ազգաբնակչությունը դեմ լինի դրան։ Փակ շուկան որոշեց, որ հերթական լֆիկնոց պետք ա սարքի, արեց, իսկ մենք, բացի ֆեյսբուքում ծլվլալուց, առանձնապես բան չարինք, որոշեց որ «Կարֆուրը» չպետք է գա Հայաստան ու ոնց որ թե էս էլ ա ստացվում մոտը, իսկ էդ համաձայնվեք քիչ բան չի, ի վերջո, 15000 խանութից բաղկացած ցանց ունեցող գիգանտին տեղի չտալը մեր օրերում...

Ամեն դեպքում, դեռ ասեկոսեների մակարդակով, բայց «Ժողովուրդ»-ը՝ հղում անելով իշխանական աղբյուրների վրա, հաղորդում է, որ Սամվել Կարապետյանը՝ Տաշիր Գրուպի սեփականատերը, կասեցրել է պայմանագիրը «Կարֆուրի» հետ, համձայն որի, վերջինիս տարածք պետք է հատկացվեր Դալմա Գարդեն Մոլում։