Աշխատանքի են հրավիրվում ՀՀ նախագահի թեկնածուներ

Աշխատանքի են հրավիրվում ՀՀ նախագահի թեկնածուներ հետևյալ պայմաններով.

-աշխատանքային պայմանագրի ժամկետը՝ ցմահ,

-աշխատանքային գրաֆիկը՝ յուրաքանչյուր 5 տարին մեկ 3 ամիս,

-աշխատավարձը՝ շատ բարձր,

-պահանջվող ունակությունները՝ դերասանական և ծաղրածուական վարպետություն, ինքնանվաստացման հակումներ։

Ցանկացողները կարող են դիմել Բաղրամյան 26 հասցեով կամ ուղարկել ռեզյումե։

Այսօր տեսնում ենք ընդդիմադիր հատվածի հիասթափություն

Նախագահական ընտրություններում` «պայքարը լինելու է երկրորդ տեղի համար» թեզը շրջանառության մեջ էր դրվել դեռ անցած տարվանից, սակայն արդեն այսօր կարծես թե առարկայական բնույթ է ստանում: Սկսել են շրջանառվել անուններ` ով կլինի երկրորդը` Րաֆֆի Հովհաննիսյա՞նը, թե՞ Հրանտ Բագրատյանը: Լավ, ասենք, երկրորդ տեղում եղավ նշված թեկնածուներից մեկը, ի՞նչ ունի նա դրանից: 

Խոսվում է, որ եթե լինի Հրանտ Բագրատյանը, ապա նա կդառնա վարչապետ: Սակայն մի նկատառում` վարչապետը խորհրդարանի մեծամասնություն կազմող ուժի մոտ հեղինակություն վայելող անձն է, իսկ Հրանտ Բագրատյանի պարագայում, կասկածում եմ որ ՀՀԿ-ում հեղինակություն վայելի: Այդ իսկ պատճառով Բագրատյանի վարչապետության հարցը այդքան էլ լուրջ չէ: Եթե ելնենք այն տրամաբանությունից, որ Հրանտ Բագրատյանը եղել է նախկին վարչապետ, իսկ այժմ խոսվում է նրա վարչապետ լինելու մասին, ապա Րաֆֆի Հովհաննիսյանն էլ ընտրություններից հետո հնարավոր է դառնա ԱԳ նախարար:

Հ.Գ. Ընտրություններից հետո առավել հետաքրքրական կլինի այն, թե ինչպիսիսն է լինելու ընդդիմության պահվածքը: Այսօր տեսնում ենք ընդդիմադիր հատվածի հիասթափություն, որի վերականգնումը կարծում եմ երկար կտևի:

Նժդեհյան գաղափարախոսությունը մեր ժողովրդի բոլոր զավակների համար է

Նժդեհյան գաղափարախոսությունը ոչ մի կուսակցության, այդ թվում նաև ՀՀԿ-ի մենաշնորհը չէ, այն մեր ժողովրդի բոլոր զավակների համար է:

Վերջերս մամուլում տարաբնույթ մեկնաբանություններ հայտնվեց Գարեգին Նժդեհի գաղափարախոսության վերաբերյլ: Ցավալի է այն փաստը, որ որոշ մարդիկ Նժդեհի գաղափարախոսությունը փորձում են կապել մի քանի չինովնիկի վարքի հետ: Այնինչ մոռանում են ամենակարևորը. Նժդեհի գաղափարախոսությունը ընդհանուր առմամբ արդիական է և զորավարի արտահայտած մտքերը բանակի, մամուլի և հասարակական կայնքի տարբեր ոլորտների մասին չեն կորցրել իրենց կարևորությունը, այլ հարց է, որ մենք այդպես էլ չկարողացանք դասեր քաղել մեր սխալներից: Նժդեհի գաղափարները արատավորել ցանկացող մարդկանց որպես պատմաբան խորհուրդ եմ տալիս հասկանալ, որ Նժդեհյան գաղափարախոսությունը ոչ մի կուսակցության, այդ թվում նաև ՀՀԿ-ի մենաշնորհը չէ, այն մեր ժողովրդի բոլոր զավակների համար է, անկախ այն հանգամանքից, թե նարնք ապրում են ՀՀ-ում, թե սփյուռքում:

Սերժառոբական բեսպրիդելը դատապարտաված է ոչնչացման

Հռոմեկանա կայսրության անկումից հետո մարդկությունը վերջնականապես համոզվեց, որ աշխարհում հավերժություն չկա, իսկ հայ ժողովուրդի աչքերի առաջ վառ է վերջին գաղության համակարգի՝ խարհրդային հզոր համակարգի փլուզումը, և ինչքան էլ մեր ժողովուրդը խոր քնի մեջ լինի՝ սերժառոբական բեսպրիդելն ու ամենաթողությունը ժամանակի ու տարածության մեջ դատապարտաված է ոչնչացման:

Հ.Գ. Իսկ ուշ թե շուտ, դա յուրաքանչյուրիս՝ կամքից, վճռականությունից ու հետևողականությունից է կախված !

Ի՞նչ են ծխում մեր թեկնածուները, որ մոտները սենց գլյուկեր ա լինում

Ինձ համար ամենաակտուալ հարցը՝ կապված նախագահական ընտրությունների հետ, կայանում է նրանում, թե ի՞նչ են ծխում մեր թեկնածուները, որ մոտները սենց գլյուկեր ա լինում։ Օրինակ, վերցնենք քաղաքական դաշտի նորահայտ գիգանտ ու նախագահացու «Քաշաթաղ» ՀԿ նախագահ Ռոբերտ Սիմոնյանի մտքի մարգարիտը.

... Սահմանադրության մեջ հստակ ասվում է, որ Հայաստանի նախագահ կարող է ընտրվել 35 տարին լրացած, վերջին տասը տարում Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացի հանդիսացող, մշտապես բնակվող և ընտրական իրավունք ունեցող յուրաքանչյուր ոք, ապա էլ ինչո՞ւմն է խնդիրը, ի՞նչ 8 միլիոն ընտրագրավի մասին է խոսքը...

Էհ պարոն Սիմոնյան ջան, որ 8 միլլիոն դրամի պարագայում են էսքան ծաղրածուներ հավաքվել, բա որ դա՞ էլ չլիներ, պատկերացնո՞ւմ եք, թե ի՞նչ կլիներ։ Այդ ժամանակ, մեզ մոտ առանց այն էլ վատ ընտրությունները կվերածվեին բրազիլական կառնավալի, որովհետև Ձեր տրամաբանության համաձայն, հանգիստ կկարողանային առաջադրել Աղի Հանքի գժեր, կայարանի բոմժեր և այլք։

Հետո, սահամանադրությունը հիմքն ա, իսկ գրավի պահը ոչ մի կերպ դուրս չի գալիս այդ հիմքի տիրույթից։ Վերցրեք ցանկացած երկիր, որտեղ գործում է ներկայացուցչական համակարգ ու ցույց տվեք, թե որտե՞ղ է սահամանադրությամբ ակնարկվում ընտրագրավի պահը։

Գագոյից Սերժին

«Երեկ երեկոյան «Օջախ» ռեստո­րանային համալիրում տեղի է ու­նեցել Հայաստանի օլիմպիական կոմիտեի կազմակերպած հայ մարզիկների և մարզիչների պարգևատրման ամենամյա արարողությունը, որին մասնակցել է նաև Սերժ Սարգսյանը: Նա մի շարք պարգևներ է հանձնել տարվա լա­վագույն մարզիկներին: ՀԱՕԿ նա­խագահ, ԲՀԿ առաջնորդ Գագիկ Ծաոուկյանն էլ մարզաշխարհի անունից թանկարժեք ոսկերչա­կան նվեր է հանձնել Սերժ Սարգսյանին հայտարարելով, որ ինչպես «նախագահը» մրցանակ­ներ հանձնեց մարզիկներին, այն­պես էլ ինքը' մարզաշխարհի անունից նվեր պետք է հանձնի «մեր նախագահին»:

Ռոբերտ Քոչարյանը, որը ևս հրավիրված է եղել միջոցառմա­նը, ներկա չի եղել: Քոչարյանի գրասենյակի ղեկավար Վիկտոր Սողոմոնյանը լրատվամիջոցնե­րին հայտնել է, որ իր ղեկավարը հանրապետությունում չէ, և դա է բացակայության պատճառը»,- գրում է «Հայկական Ժամանակ» օրաթերթը և հիշեցնում, որ անցյալ տարի' ավանդական այս միջոցառման ժամանակ Գագիկ Ծառուկյանը Ռոբերտ Քոչարյանին և Սերժ Սարգսյանին ադամանդյա շղթա­յով հովազներ էր նվիրել:

«Միջո­ցառմանը ներկա չի եղել Հայաս­տանի ֆուտբոլի ֆեդերացիայի նախագահ Ռուբեն Հայրապետյա- նը, որը երեկ իր դժգոհությունն էր հայտնել Մարզական լրագրողնե­րի հանրապետական ֆեդերացի­այի հրապարակւսծ հարցման արդյունքների վերաբերյալ, ըստ որի’ 2012-ի լավագույն մարզիկ­ների լավագույն տասնյակում ոչ մի ֆուտբոլիստ չի ընդգրկվել»,- եզրափակում է «ՀԺ-ն»:

Ճամբարափոխ Արկադի Ստանիսլավիչը

Հասարակությունն իր համար առաջնորդ ընտրելուց միանշանակ հաշվի է առնում նրա անցյալը և կատարած աշխատանքները: Սակայն, այնպիսի մարդու համար, ինչպիսին Արկադի Ստանիսլավիչն է, անցած ուղին այնքան էլ չի կարևորվում: Երևի դա էր պատճառը, որ չստացված քննիչից Արկադին ուղղորդվեց դեպի բիզնես միջավայր:

Սակայն, թե այդ ոլորտին զուգահեռ ինչ հետաքրքրություն առաջացրեց Արկադիի մոտ քաղաքական դաշտը, դժվար չէր հասկանալ: Արկադիի համար բիզնես զարգացնելու և անվտանգ պահելու ամենալավ ճանապարհը դա էր:

Դրա պատճառով է, որ այս «երիտբիզնեսմենը» հասցրել է ճամբար փոխել և հայտնվել ՀՀԿ խմբակցության կազմում: Այս «երիտպատգամավորը», երևի, դեռ վերջնականապես չի կողմորոշվել ճամբար ընտրելու հարցում, քանի, որ նա միչև Հանրապետականի կողմ թեքվելը, փորձեր էր կատարել ԲՀԿ մտնելու, սակայն, մերժում էր ստացել ԲՀԿ-ից:

Դե, Համբարձումյանը գտել է ճանապարհը «տաք տեղերում» դիրքավորվելու և իր անձնական շահերը պահելու համար: Հակառակ դեպքում, հանուն հասարակության, այս երեք պատգամավորական շրջանի ընթացքում գոնե մեկ անգամ ելույթ կունենար: Քանի, որ «ինտելեկտուալ» դեմքով այս երիտպատգամավորը մի անքամ խոսափողի մոտ չի կանգնել և ելույթ ունեցել:

Հետաքրքիր է՝ ինչ արժանիքի համար է Արկադի Ստանիսլավիչը երեք անգամ անընդմեջ ընտրվում պատգամավոր. երբ պիտի հասկանա , որ ԱԺ ում կնոպկա սեղմողներ չեն պետք, այլ ժողովրդի մասին մտածող և աշխատող մարդիկ են հարկավոր:

Պակիստանը ճանաչեց Կոսովոյի անկախությունը

Պակիստանի Իսլամական հանրապետությունը երեկ' դեկտեմբերի 24-ին, պաշտոնապես ճանաչել է Կոսովոյի անկախությունը:

Ինչպես հաղորդում է ռուսական РБК գործակալությունը, այդ մասին համապատասխան հայտարարությամբ հանդես է եկել Պակիստանի արտաքին գործերի նախարարությունը:

Միաժամանակ Պակիստանն արդեն նշանակել է դեսպան Կոսովոյում, որպիսին լինելու է Թուրքիայում իսլամական Հանրապետության արտակարգ և լիազոր դեսպանը համատեղության կարգով: Այսպիսով Պակիստանը դաձավ 98-րդ պետությունն, ով ճանաչել է Կոսովոյի անկախությունը:

Վերջինիս անկախության ճանաչման դեմ են արտահայտվում Իսպանիան, Չինաստանն ու Ռուսաստանը:

Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը չի առաջադրվելու

Հայաստանի առաջին նախագահ, ՀԱԿ առաջնորդ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը չի առաջադրելու իր թեկնածությունն առաջիկա նախագահական ընտրություններին: Այդ մասին նա հայտնել է «Չորրորդ ինքնիշխանություն» թերթի հետ զրույցում:

Հարցազրույցը ներկայացնում ենք ամբողջությամբ.

Պարոն նախագահ, գաղտնիք չէ, որ այս պահի դրությամբ նախագահական ընտրությունների հետ կապված գլխավոր, եթե ոչ միակ, ինտրիգը Ձեր առաջադրվելու կամ չառաջադրվելու խնդիրն է, ինչի վկայությունն են գրեթե ամեն օր լրատվամիջոցներում հրապարակվող մեկնաբանություններն ու կանխատեսումները: Ինչպե՞ս եք վերաբերվում դրանց:

Զարմանքով:

Ի՞նչը նկատի ունեք:

Նկատի ունեմ այն, որ իմ առաջադրմանը թեր եւ դեմ արտահայտվողների կողմից բերվում են հիմնավոր թվացող տասնյակ փաստարկներ, բայց շրջանցվում է փաստարկներից ամենահիմնականը: Որքան ինձ հայտնի է, դեռեւս ոչ ոք չի բարձրացրել այն հարցը, թե արդյոք սեփական ժողովրդին հարգող մարդը կարո՞ղ է վաթսունութ տարեկան հասակում հավակնել նախագահի պաշտոնին: Զարգացած ժողովրդավարական երկրներում սովորաբար այդպիսի բան տեղի չի ունենում:

Բացառություններ չկա՞ն:

Իհարկե, կան: Բայց դրանք, որպես կանոն, ի հայտ են գալիս արտակարգ իրադրություններում, երբ արտաքին վտանգների կամ երկրում տիրող քաոսային վիճակի ու կառավարելիության բացակայության պատճառով քաղաքական ընտրանին, հասարակության հավանությամբ, եւ երբեմն նույնիսկ սահմանադրության շրջանցմամբ, պետության ղեկն ստանձնելու է հրավիրում թեկուզ մեծահասակ, բայց հեղինակություն վայելող եւ կոնսոլիդացիոն կարողություններ ունեցող քաղաքական գործիչների: Այդպիսին է, օրինակ, Չերչիլի, Ադենաուերի, Դը Գոլի, Շեւարդնաձեի, Հեյդար Ալիեւի եւ Մարիո Մոնտիի պարագան: Միակ իրական բացառությունը, թերեւս, Ռեյգանն է, որի ընտրությունը չի տեղավորվում այս սխեմայում: Բայց, ինչպես ասում են, եթե ինչ-որ բան բացառություն է, դա ինքնին հաստատում է օրինաչափության գոյությունը:

Իսկ մի՞թե Հայաստանի իրադրությունն արտակարգ չէ:

Ամենեւին ոչ, համենայն դեպս, ո´չ իմ նշած առումով: Հայաստանում ո´չ քաոսային վիճակ, ոչ էլ կառավարելիության պակաս գոյություն չունի: Ընդհակառակը, խնդիրը գերկառավարելիության առկայությունն է, երբ ամեն ինչ կենտրոնացած է իշխանությունը զավթած մի բուռ հանցագործների ձեռքում: Հետեւաբար, քաոսից ազատվելու եւ երկիրը կառավարելի դարձնելու պահանջարկ այս պահին չկա, եւ եթե լիներ էլ, դա դեռեւս չէր նշանակի, թե այդ պահանջարկի բավարարողն անպայման ես էի լինելու:

Ուրեմն ի՞նչ, Դուք չեք առաջադրվելու:

Ո´չ, քանի որ, ինչ կուզեք ասեք, 68 տարեկան մարդը նույն եռանդն ու աշխատունակությունը չի կարող ունենալ, ինչ 40-60 տարեկանը, որը, թերեւս, նախագահի պաշտոնին հավակնող քաղաքական գործիչների օպտիմալ տարիքն է: Հետեւաբար, ասպարեզ պետք է իջնեն ինձնից ավելի երիտասարդները:

Ձեր հիմնավորումն, անշուշտ, բավականին համոզիչ է թվում, բայց մտավախություն չունեք, որ շատերի կողմից դա կարող է ընդամենը պատրվակ համարվել:

Պատասխանեմ նախ հումորով. տարիքը պատրվակ չի կարող լինել, որովհետեւ այն, ինչպես ասում են, օբյեկտիվ իրականություն է: Իսկ այժմ' ավելի լուրջ, դուք երեւի մոռացել եք, որ նույնիսկ նախորդ նախագւսհական ընտրություններից առաջ, 2007թ. նոյեմբերի 16-ի իմ ելույթում, ես պաշտոնապես հայտարարել եմ, որ «ՀՀ նախագահի պաշտոնը ստանձնելուց ուղիղ երեք տարի հետո ես պատրաստ եմ ընդմիշտ հեռանալ քաղաքականությունից' ձեզ հնարավորություն տալով լիովին ազատ եւ օրինական ընտրությունների միջոցով երկրի նոր նախագահ ընտրել»:

Այնուամենայնիվ, խնդրում եմ, անկեղծորեն ասեք' տարիքային հանգամանքից բացի Ձեր չառաջադրման ուրիշ պատճառ չկա՞:

Ցանկության դեպքում գուցե շատ պատճառներ կարելի է գտնել, բայց երբ գոյություն ունի մեկ հիմնական պատճառ, մյուսների մասին անիմաստ ու ավելորդ է խոսել, ինչպես չղողանջող գանգի վերաբերյալ միջնադարյան անեկդոտում: Այնուամենայնիվ, քանի որ շատ եք պնդում, ասեմ, կա եւս մեկ, թեեւ աննշան, զուտ տեխնիկւսկւսն պատճառ, որը գրեթե անհնար է դարձնում իմ առաջադրումը: Բայց այն չեմ ուզում բացահայտել, որովհետեւ մեր ցինիկ իրականության մեջ դրան քչերը միայն կհավատան:

Իսկ չե՞ք կարծում, որ Ձեր որոշումը միանշանակ չի գնահատվի, եւ կլինեե դժգոհողներ ու քննադատներ:

Ինձ ցույց տվեք քաղաքական գործիչների որեւէ քայլ, որը միանշանակ է գնահատվում: Այո, իհարկե, կլինեն դժգոհողներ ու քննադատներ, բայց կլինեն նաեւ հրճվողներ ու մեծաբանողներ:

Բայց դժգոհողներն ու քննադատները լինելու են Ձեր համակիրները, իսկ հրճվողներն ու մեծաբանողները' Ձեր հակառակորդները:

Վստահ եմ, որ որոշ ժամանակ անց համակիրներս կհասկանան, որ իմ որոշումը ճիշտ ու ազնիվ էր, իսկ հակառակորդներիս հրճվանքն ու մեծաբանությունն ինձ երբեք չեն հետաքրքրել: Չբացառենք նաեւ, որ բացի վերը նշվածներից, լինելու են նաեւ իմ որոշումից գոհ ու շնորհակալ եղողներ: Չէ՞ որ շատերի կարծիքով' իմ ներկայությամբ ես ամայացրել եմ քաղաքական ղաշտը, ինչի հետեւանքով է, որ Հայաստանում նոր լիդերներ չեն ծնվում: Փույթ չէ, թե քաղաքականությունից իմ տասնամյա բացակայության ընթացքում նման լիդերներ այդպես էլ չծնվեցին, բացառությամբ Ստեփան Դեմիրճյանի, ով 2003 թվականին հաղթեց Ռոբերտ Քոչարյանին: Այն ժամանակ չծնվեցին, գուցե հիմա ծնվեն: Տա´ Աստված:

Այլ բան չե՞ք ուզում ավելացնել:

Առայժմ ոչ, բայց խոստանում եմ, հարմար մի պահի, նախընտրական թոհուբոհի հանդարտումից հետո, հանգամանորեն անդրադառնալ հասարակությանը հուզող բոլոր կարեւոր հարցերին:

Հարցերը կարող են շատ լինել իսկ Ձեր մնկնաբանությունները վիճելի դիտվել:

Ես չեմ խուսափի քաղաքական բանավեճից, պայմանով, սակայն, որ այն հիմնված լինի հստակ ելակետերի ու փաստարկների, այլ ոչ թե 18-րդ դարի մի հայտնի անեկդոտի «երկաթյա տրամաբանության» վրա. «Մի հավատավորի հարցնում են. – Որտեղի՞ց գիտեք, որ ձեր քահանան խոսում է Աստծու հետ: – Ինչպե՞ս թե որտեղից, ինքն է ասում: -Իսկ ի՞նչ գիտեք, թե ճիշտ է ասում: – Լսեք, ինչպե՞ս կարող է Աստված խոսել ստրախոսի հետ»:

Անշուշտ, սրամիտ անեկդոտ է, բայց դառն իրականությունն այն է, որ նախ Ծառուկյանի, իսկ այժմ նաեւ Ձեր չառաջադրվելու պարագայում Սերժ Սարգսյանն, ըստ էության լուրջ մրցակից չի ունենալու եւ հաղթելու է 80-90 տոկոսով' հռչակվելով առավել քան լեգիտիմ, կամ ինչպես Դուք եք նախընտրում ասել օրինակարգ նախագահ:

Նախ' ինչո՞վ է Սերժ Սարգսյանը պակաս Իլհամ Ալիեւից, եւ երկրորդ' նույնիսկ 100 տոկոս հավաքելու պարագայում Սերժ Սարգսյանի օրինակարգությունը լինելու է այնքան, որքան Սադամ Հուսեյնի, Կադաֆիի կամ բռնապետական որեւէ այլ երկրի ղեկավարի օրինակարգությունը:

Նման պարագայում ի՞նչ ապագա է սպասում մեր երկրին ու ժողովրդին:

Նախընտրական շրջանում տրամադրությունների վրա չազդելու համար ապագայի մասին խոսակցությունը թողնենք ապագային: Առանց այդ էլ մեր զրույցը երկար ստացվեց:

Մարտի 1-ի համար մեղավոր է այն առաջնորդը, որն իր առանձնատնից մեկ կանգառ չիջավ ներքև

«Ո՞վ է պատասխան տալու մարտի 1-ի տասը անմեղ զոհերի համար: Այն առաջնորդը, որն իր առանձնատնից մեկ կանգառ չիջավ ներքև' հավաքված ժողովրդին տեր կանգնելու, և, ըստ էության, ժողովուրդը դարձավ ամբոխ, որի արդյունքում տեղի ունեցավ այդ տհաճ և ողբերգական իրադարձությունը: Հաստատ այդ շարժման առաջնորդը Նիկոլ Փաշինյանը չէր և ոչ էլ ակտիվ մի քանի այլ մարդիկ, որ հետագայում հայտնվեցին բանտերում»,- այսօր ՕԵԿ-ի 11-րդ արտահերթ համագումարում հայտարարեց ՕԵԿ նախագահ Արթուր Բաղդասարյանը՝ ըստ էության, իշխանություններին մեղադրելով անարդար լինելու մեջ:

Անդրադառնալով 2008թ. նախագահական ընտրություններին' ՕԵԿ նախագահը ևս մեկ անգամ հայտարարեց, որ ստեղծված իրավիճակում, երբ երկիրը քաղաքացիական պատերազմի առաջ էր կանգնել, իսկ թշնամին թիկունքից հարվածի էր սպասում, այլ տարբերակ չուներ ՕԵԿ-ը, քան կոալիցիայի կազմելը' ժողովրդին փրկելով արյունահեղությունից:

Արթուր Բաղդասարյանը հանիրավի համարեց նաև այն շահարկումները, թե իրենք փոշիացրին ժողովրդի ձայները: Նա նշեց, որ ժողովուրդն իրենց դարձյալ վստահում է, ինչի վառ ապացույցը խորհրդարանական ընտրություններն էին:

«Վերջին 5 տարիների ընթացքում այն քաղաքական շահարկումները, այն ցեխը, որը շպրտեցին ՕԵԿ-ին, դա ևս հաջողությամբ չավարտվեցին, քանի որ մի քանի ամիս առաջ ավարտված խորհրդարանական ընտրություններում, ես կասեի՝ բարդագույն ընտրություններում, ՕԵԿ-ը նորից կարողացավ արժանանալ ժողովրդի քվեին»,- հայտարարեց Արթուր Բաղդասարյանը:

ՕԵԿ-ի դիմագիծն ավելի հստակ նկարագրելու համար ՕԵԿ նախագահը համեմատություններ սկսեց անել' նշելով, թե որ ոլորտում ինչ է արել կուսակցությունը:

Նախ նա նշեց, որ ՕԵԿ-ը եղել և մնում է խորհրդարանում ամենաակտիվ խմբակցություններից մեկը: Հասարակական կյանքում ևս, ըստ Արթուր Բաղդասարյանի, իր կուսակցականներն օրինակելի վարք են դրսևորում' «կրիմինալի, ռազբորկաների և թալանի մոնոպոլիայի հետ» կապ չունեն:

«Մենք չար, հիշաչար չենք, բանսարկություններ չենք իրականացնում, հոդվածներ չենք պատվիրում մամուլում, տակից խաղեր չենք տալիս»,- ահա այսպիսի նկարագրով Արթուր Բաղդասարյանը ներկայացրեց իր ղեկավարած կուսակցությանը:

Արթուր Բաղդասարյանը մեջբերեց այս տարվա մարտ ամսին տեղի ունեցած ՕԵԿ 10-րդ համագումարի ժամանակ Սերժ Սարգսյանի հնչեցրած այն արտահայտությունը' թե ՕԵԿ-ը բարոյական քաղաքական ուժ է և վստահելի գործընկեր: Արթուր Բաղդասարյանը ևս մեկ անգամ պնդեց, որ քաղաքականության մեջ իրենք առավելագույնը բարոյականության սկզբունքով են առաջնորդվում, այդ պատճառով էլ նման գնահատականների են արժանանում:

«Մեզ վրա կարելի է հենվել, մեզ հետ կարելի է ճանապարհ գնալ»,- հայտարարեց ՕԵԿ նախագահը: